Birds of Prey (2020) ทีมนกผู้ล่า กับฮาร์ลีย์ ควินน์ ผู้เริดเชิด
นักแสดง : มาร์โก ร็อบบี, อาลี หว่อง, แมรี่ อลิซาเบธ วินสตีด, ยวน แม็คเกรเกอร์
ภาคแยกจากหนังรวมซุปเปอร์ฮีโร่สายรอง อย่าง “Suicide Squad” ซึ่งตัวหนังหลักเองก็ดันไม่ประสบความสำเร็จอย่างที่ออกตัวไว้ซะดิบดี ทั้งคำวิจารณ์ ทั้งรายได้ หดหายไม่มีชิ้นดี แม้กระทั้งดาราระดับแม่เหล็กอย่าง “วิล สมิธ”เอง ซึ่งรับหน้าที่ตัวแบก แบกจนหลังแทบหักก็ยังเอาคนดูไม่อยู่ ผู้เขียนเองดูแล้วบอกได้คำเดียวว่า ก็สมควรแล้ว … ตึ่งโป๊ะ !! เอาไว้จะรีวิวให้ฟัง ^..^
แต่บังเอิ๊ญ (เสียงสูง) ตัวละคร “ฮาร์ลีย์ ควินน์” ในเรื่องกลับเป็นที่โดดเด่นทะลุออกมาจากตัวหนัง อย่างมหัศจรรย์ ซึ่งน่าจะมาจากความจัดจ้านของคอสตูม และพลังเสน่ห์ของดาราสาว “มาร์โก ร็อบบี”
ส่งผลให้เป็นคาแลคเตอร์ที่น่าจดจำมากกว่าตัวหนังทั้งเรื่องเสียอีก
จึงไม่แปลกที่ วอร์เนอร์จะรีบดันเอามาสร้างเป็นภาคแยกของตัวเองอย่างเป็นทางการ ซึ่งทางด้านคำวิจาร์ณ์ก็ได้รับคะแนนด้านบวกไปพอสมควร แต่ส่วนรายได้นั้นยังไม่เข้าเป้าอย่างที่หมายมั่นเอาไว้ จริงๆ ผู้เขียนไม่คาดหวังกับเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เพราะตอนอยู่ใน “Suicide Squad” ก็รู้สึกเบื่อ ๆ จนถึงขั้นเกือบหลับ แต่พอมา “Birds of Prey” ก็ต้องบอกว่าชอบแหะ ดีกว่าที่คิดไว้ค่อนข้างเยอะทีเดียว ผิดกับในเวอร์ชั่นหนังรวมฮีโร่อย่างกับหน้ามือเป็นหลังหู
ด้วยความที่เปลี่ยนเป็นผู้กำกับพลังหญิง อย่าง “เคธี่ ยาน” ซึ่งเธอก็น่าจะหมายมั่นปั่นมือให้หนังเรื่องนี้เป็นตัวแทนแห่ง “เฟมินิสต์” อย่างเต็มเปี่ยม “Birds of Prey” จึงออกมาด้วยบรรยากาศพลังแห่งผู้หญิงอย่างขึงขังและหนักแน่น 
ตัวหนังเพิ่มมิติให้คาแลคเตอร์ “ฮาร์ลีย์ ควินน์” ได้อย่างมีชีวิตชีวา ฉากแอคชั่น มุขตลก เพลงประกอบอันโดดเด่น และนิคนิคการเล่าเรื่อง ถูกใช้ออกมาได้อย่างถูกที่ถูกทาง รวมทั้งคาแลคเตอร์เสริมเพิ่มความเป็นหนังรวมพลังหญิงได้อย่างทรงพลัง
ซึ่งใครสนใจก็ลองเปิดเข้าไปหาดูในแอพ “ทรู ไอดี“ ก็ได้ ผู้เขียนก็เพิ่งเปิดดูไปอีกรอบเมื่อคืนนี้เอง
